Luisteren is zó 2017. Welkom bij het hipste thema in communicatieland: we hebben gespreksfluisteraars, LEAN luisteraars en dialoogdiva’s. Om de business een boost te geven, om kloven in de samenleving te helen, om weerstanden te doen smelten en communicatieharten te laten kloppen. Maar, hállo: iedereen kan toch zeker wel een goed gesprek voeren?
Jazeker, in het café. Maar op de werkvloer blijkt een goed (ofwel functionerend, waardevol) gesprek hartstikke lastig. Let maar eens hierop, bij de eerstkomende overleggen op je werk:
- Komen stokpaardjes van deelnemers telkens weer ter tafel?
- Herken je terugkerende gedragspatronen tussen deelnemers? Zijn die functioneel?
- Wordt er over elkaar heen gesproken?
- Zijn er verschillende interpretaties en vertekenende beelden die door de feiten heenlopen? (Dit gaat over cognitive bias, functioneel maar storend mechanisme bij gedragsverandering.)
- Wordt er veel gepraat maar is de opbrengst van het overleg eigenlijk mager?
Als je constateert dat deze zaken zodanig veel voorkomen dat ze jouw werk en dat van je collega's belemmeren, dan is het goed om inderdaad eens kritisch naar gesprekken te kijken.
Samen denken
Iedereen in je organisatie meekrijgen in de dialoog- en luisterhype is een verandertraject op zich. Vanuit het uitgangspunt dat Mozes beter naar de berg kan komen, kun je subtieler te werk gaan. Als pragmatische ingreep kun je alleen nog vergaderingen van 30 minuten beleggen: dit dwingt mensen om de basisprincipes van overleg te hanteren (op tijd, voorbereid, aandachtig, met follow-up). Voor wie wil zijn er nog veel meer manieren om gesprekken fundamenteel te (helpen) verbeteren. Waarbij Prof. Noëlle Aarts ons een prachtige definitie van dialoog geeft: samen denken.
Stap eens buiten je eigen referentiekader. Wát als we eens kijken naar waar ons gedeelde belang ligt? Wát als die ander nou eens een goed punt maakt?