Communicatieadviseurs werken graag met scenario’s: we schetsen de gevolgen van beschikbare opties en adviseren op basis daarvan. Maar hoe goed je ook bent, niet elk advies wordt overgenomen. Wat dan? Kun je woordvoeren als je het niet met het besluit van de baas eens bent? Werken aan een project dat ‘niet helemaal jouw ding is’? Wat mij betreft: natuurlijk kun je dat. Dat is namelijk je vak. Zoals iemand eens zei: “Als je het met elk besluit van je baas eens wilt zijn, moet je zorgen dat je zelf de baas wordt.”
Authenticiteit
Maar wat als je een grens tegenkomt? Je persoonlijke en professionele grenzen trek je op basis van je normen en waarden: dat kun je authenticiteit noemen. Er zijn organisaties waar ik niet voor zou kunnen werken - terwijl ik vakgenoten respecteer die dat wel doen. In de dagelijkse communicatiepraktijk maak je voortdurend keuzes waarbij tegenstrijdige belangen in het spel kunnen zijn: er zit onnoemelijk veel grijs gebied tussen openheid en uit de school klappen, tussen selectie en verzwijgen, tussen beïnvloeding en manipulatie.
Het verschil maken
Dilemma’s kom je dus tegen: is het niet vanuit je professie, dan dringen de issues zich wel op vanuit de samenleving. En daar is – zeker nu – geen tekort aan. Het wereldtoneel van 2016 heeft mij doen beseffen dat je als adviseur die issues ook móet aankaarten. Ofwel, wie het lastige gesprek nu uit de weg gaat, mag later niet zeggen: ‘Ich habe es nicht gewüsst.’ (Uiteraard: wat je standpunten en politieke keuzes ook zijn.) Als iemand zich mag en moet bemoeien met morele dilemma’s en wat die voor een organisatie kunnen inhouden, dan is het de communicatieadviseur wel. Het zijn de scherpe kantjes die het werk altijd al boeiend maakten. Het zijn dezelfde scherpe kantjes waarmee je het verschil kunt maken.